Mijn mooie middelkind
Net elf is hij, en volgend jaar gaat hij naar de middelbare. Went dat ooit? Dat gevoel van trots, vertrouwen en angst en nee nee nee blijf nog even klein?
Hoe moet dat nou als…
Kan hij het wel alleen?
Heb ik genoeg gedaan?
Heeft hij genoeg opgepikt?
Loslaten… Vertrouwen…
Ja, ik heb vertrouwen in mijn zoon. Ik heb vertrouwen in mezelf als moeder en ja het voelt gewoon rottig.
Loslaten is ook een thema dat mij als coach niet loslaat (hahazucht). Je hebt de jongeren een poosje onder je hoede, je loopt een stuk met ze mee en je vormt een band, gaat ze respecteren en je gaat om ze geven. En dan is het traject afgelopen en lopen ze zonder jou door.
Daar sta je dan je kind uit te zwaaien, voor het eerst alleen op de fiets naar de Grote Stad
En daar sta je ook in de deur opening. Hand gegeven, het ga je goed. Ik ben er voor je als je me weer nodig hebt en ik vertrouw er op dat je het verder prima zelf kan.
Ofzoiets, want ik weet nooit goed wat ik bij een afscheid moet zeggen. Ineens heb ik nog 100 wijze lessen die over elkaar struikelen in mijn hoofd en mond, ineens denk ik aan wat we allemaal nog meer zouden kunnen oefenen, nee nee nee blijf nog een paar keer langskomen. En ook: natuurlijk zie ik je nooit meer terug want je hebt je kracht wel gevonden. Een soort van dat je je pleister er aftrekt omdat je genezen bent. Hehe fijn super, de pleister is niet meer nodig want de wond is geheeld en er is een gezonde toekomst en ja, pijn doet het ook.
Loslaten en vertrouwen. Ik vertrouw er op (en ik wéét) dat mijn trajecten niet te kort zijn en dus ook dat ik mijn leerlingen echt mag laten vliegen nu.
En ik vertrouw op de opvoeding die ik mijn kind gaf; hij weet hoe hij oplossingen moet zoeken, hij blijft echt niet liggen als hij valt, hij red zich wel.
Ze redden zich wel? Daarmee doe ik ze tekort, mijn kinderen en mijn leerlingen. Ze gaan een bloeiend leven tegemoed! En het is supergaaf dat ik een poos naast ze mocht staan en mocht genieten van hun humor, hun wijsheid en hun kracht.
Vertrouwen en dankbaarheid voor wat er is. Dat is loslaten.
Doe jij het ook allemaal alleen?
Help mij jou steunen! Neem contact op en dan kijken we samen naar hoe jij een eigen team kunt samenstellen en wat ik voor je zou kunnen doen. Maak je geen zorgen over de details; dat is mijn zaak!
